Düz Mantık

İsrail’in yardım gemisine yaptığı saldırı karşısında alınan tavırlarda, düz mantığın hâkim olduğunu görüyorum. Bu tespitimde, AKP ve yandaşlarının tavırlarını kast etmiyorum. Aksine, kendini “ulusalcı”, “sosyal demokrat”, “Cumhuriyetçi” olarak adlandıran, AKP muhalifi kesimlerin tavırları üzerinde duruyorum.

Şimdilik bu kesimleri kısaca “muhalefet” olarak adlandıralım ve konuyu açalım.

31 Mayıs 2010 Pazartesi gününden bu yana izlediği tavırla, “muhalefet” sınıfta kalmıştır. İşte size, saldırıdan itibaren “muhalefet” adına yazılanlara birkaç örnek: “Bu Bizim Savaşımız Değil”, “Hamaslaşmak!” ve en sonunda, “Günah Keçisi İsrail”.

Yalçın Küçük’ün “İsrail Türkiye’de, İsrail’den daha güçlü” tezi böylece kanıtlanmış oluyor.

İsrail askerleri, sivillerin toplandığı bir gemiye saldırıyor. İnsanları öldürüyor, zulüm ve işkenceyle, “Gazze’ye kimse yardım edemez” diyor. Ve Türkiye’de düz mantıkla hareket eden “muhalefet”, işin bir ucunda Tayyip Erdoğan ve AKP bulunduğu için, onları eleştirmek adına, neredeyse İsrail’in suçlarını göz ardı eden, İsrail yandaşı bir tavır sergiliyor.

İşte öne sürülen mazeretler.

- “Filistinliler ve Araplar geçmişte bizi sırtımızdan vurdular. Onlardan bize ne?”

- “İsrail devlet olmanın gereğini yaptı.”

- “Bu eylemi yapanlar bir kez olsun, şehit askerlerimiz için eylem yaptılar mı?”

- “Zaten gemi Türk gemisi sayılmaz. Başka bir ülke üzerine kayıtlı”

- “Meydanlara kara çarşafla, Filistin bayrağıyla çıktılar, Arapça dövizler taşıdılar. Türk Bayrağı neden çok azdı.”

- “Bu gruplar, Irak’ta Müslümanlar, Çin’de Uygur Türkleri katledilirken neden ses çıkarmadılar?”

- “Sen kendi açların dururken, nasıl gidip Gazze’ye yardım ediyorsun?”

Bu beş günlük süreçte “muhalefet” adına ortaya konulan tavır, bu ülkede Tayyip Erdoğan’ın nasıl olup da iktidarda kalabildiğini gösteren ipuçları veriyor. Böylece, bir iktidarın devrilmesi için kötü olmasının yetmeyeceği, doğru bir muhalif hareketin varlığının daha önemli olduğu gerçeği ortaya çıkıyor.

Günledir yukarıdaki tespitlerle hareket edenlerin, “stratejik baş düşman” ve “antiemperyalist milli cephe” kavramlarından haberdar olmadıkları ve siyaset adına yaptıklarının mahalle sohbetinden öteye gitmediği anlaşılıyor.

Burada elbette, elçilik-konsolosluk önlerinde, meydanlarda gösteri ve yürüyüş yapan tüm vatandaşlarımızı takdirle anarak, o siyasal kesimlerin haricinde olup da, berrak tavır alan ve güzel eylemler geliştiren, İP, TGB, TKP gibi örgütlerin haklarını da teslim etmek gerekiyor. İP ve TKP gibi siyasal partiler, bütün ideolojik farklılıklarına rağmen, eylemcileri “kara çarşaflı” diye aşağılamadan, “stratejik baş düşman” tespitlerinin gereğini yaptılar ve İsrail’e karşı açık tavır aldılar.

Gaflete düşen “muhalefet” kesimlerinin ise daha çok sözde “aydın” güruhuna mensup kişilerden oluştuğunu söylemek mümkün. Bu kesimlerin, BOP, Amerika ve İsrail diye ciddi bir sorunlarının olmadığı, hatta PKK terörünün bu zincirin bir halkası olduğunu da anlayamadıkları görüldü.

AKP-PKK-İsrail-ABD karşıtı milli hareket, İsrail’in saldırısı karşısında, ulusal ve uluslararası düzeyde güçlü bir antiemperyalist cephe geliştirme fırsatı yakalamışken, bu sözde “aydın” güruhunun yarattığı fikir kirliliği nedeni ile nesnel anlamda İsrail yandaşı bir konuma düştü.

İsrail karşıtı (anti-emperyalist, anti-küreselci) mücadele çıtasının yükseltilmesi fırsatı ve bu anlamda İsrail’le olan bütün ekonomik-siyasi ilişkilerin kesilmesi yönünde bir toplumsal muhalefet geliştirmek ve AKP iktidarını bu konuda açmaza sürüklemek varken, bu sözde “aydın” güruhu, “bu bizim savaşımız değil” diyerek, milli hareketin önüne barikat kurdu.

İsrail karşıtı mücadelelere “Hamaslaşmak!” diyerek karşı çıkan yazar, niyeti ne olursa olsun sonuçta, Gazze’deki ablukayı kabullenen teslimiyetçi FKÖ ve Mahmud Abbas’la aynı konuma düştü.

Daha da ötesi, “aydın” güruhunun oluşturduğu bu “muhalefet”, aldığı tavır sonucunda, Gazze’ye yardım götüren “organizatörlerin İsrail’le uzlaşma yolunu seçmemelerini, otoriteye baş kaldırmak” olarak tanımlayan F. Gülen’le aynı safta yer aldı.

Bu tespitimi aşırı bulup, “o yazar Cumhuriyetçidir” diye itiraz edebilirsiniz. Fakat şu gerçeği göz önüne almanızı dilerim: Toplumsal ve siyasal duruşlar, niyetlerin ötesinde nesnel konumlarıyla anlam kazanırlar. “Bütün yollar Roma’ya çıkar” deyişi gibi, siyasal incelikten, berraklıktan, esneklikten, mücadele azminden ve samimiyetten yoksun bütün düz mantıklar da aynı yere, yani gericiliğin merkezine hizmet ederler.

Hakan YAVUZ
iletisim@PolitikaDergisi.com
sosyologhakanyavuz@gmail.com