Öfke Manifestosu

Bugünlerde çok kızgınım. Külliyen hayata, ekseriyet gibi. Aileme kızgınım, ilkokul öğretmenime de kızgınım.

Öncelikle aileme, dediğim gibi. Bana dürüst olmayı öğrettikleri, hak yememeyi öğütledikleri için kızgınım çok. Ezilmemek için, insanların sırtlarına basa basa en tepelere çıkıp ondan sonra utanmadan kendimi üstün görmeyi öğretmedikleri için kızgınım. Beni içten pazarlıklı bir insan olarak yetiştirmedikleri için kızgınım. Ve beni cemaatlere, hocalara vermedikleri için… Babama kızgınım, üçkağıt çevirmeyi öğretmediği için. Bana omurgasız, ikiyüzlü, yavşak, insanların duygularını sömüren, nerde bir rant varsa oraya tüneyen bir insan olmayı öğretmediği için…

İlkokul öğretmenime kızgınlığım daha da fazla. Bana vatan sevgisini aşıladığı için, Atatürkçü bir bilinçle donattığı için beni. Hocalığın sarıkla değil, dimağla olduğunu öğrettiği için. Allah’ın adı ile insanları aldatmanın, aşağılıkların en aşağısı bir davranış olduğunu öğrettiği için. Tarikat şeyhlerinin, sahte dervişlerinin, Amerika’dan imamlık taslayan ağlak suratlıların gerçek ve nihai amaçlarının cüzdanları ve uçkurlarından ibaret meşumlar olduğunu gösterdiği için. Gece ve gündüz hu çekip, o bulanık kafayla kendi rantlarının peşinde koşanların, aslında ne kadar esir, köle, bilinçsiz, kula kulluk eden, şirk içinde koşan münafıklar olduğunu ortaya koyduğu için.

Ama en çok Atatürk’e kızgınım. Gavur esaretinde yaşamamıza göz yummadığı için. O kirli ellerinde yüce kitabımızla tekkelerde garip gurebayı aldatan, ülkemizde geri kalmışlığın başlıca sebeplerinden biri olan keneleri kırdığı için. Sağlam imanı ve vatan sevgisinden başka hemen hemen hiçbir şeyi kalmamış olan Türk halkına, üretmeyi, özgürce yaşamayı ve medeniyet karşısında başı dik durmayı öğretmeye çalıştığı için. Koskoca mevcudiyet-i vatan’ın bir ailenin mülkü değil de, bütün milletin ortak mülkü olması gerektiğini idrak edemeyenleri, mahrum bıraktığı için. Ama en çok da; tüm medeni toplumlar gibi hür yaşamayı değil de, geri kalmış metruk kabileler gibi, bilinçsiz hayvanlar gibi yaşamayı yeğleyen bu güruhu kurtardığı için… Bıraksaydı da Araplar gibi kafayı Allah Allah diye tütsüleyip, her şeyimizi Anglosaksonlara yallah yallah diye peşkeş çekseydik…

Hepsine kızgınım… Aileme, öğretmenime, Atatürk’e. Çünkü biricik vatanımın ve milletinin düştüğü bu zavallı hali ve iktidar sahiplerinin aymazlık, sapkınlık ve hatta ihanetlerini gördükçe, çok acı çekiyorum. Kızgınım, hem de çok! Böyle acı çekmeme sebep oldukları için…

Asim.Us@PolitikaDergisi.com