Sırasız ölümler yoruyor insanı
Sıralı ölümler zor
Yerin dibindeki siyahlığa bürünüyor yazgımız
Petrol artığı şimdi
Koyu bir zift ırak-lığımız
Ölü çocuklar oynuyor Gazze’de
İki eşkenar üçgen çiziliyor toprakların üstüne
Yıldız oluyor
Ahtapot kollu bombalar çocuk yüreklerine
Buralarda
Ay günü kurt düşmüş yollara
Hilal
Şeytanın tutsaklığı yıldızımız
Hapsolmuş karanlıklar
Oralarda
Acınanlar acımıyor şimdi
Acıyanlar acımada
Unutmadık lakin
Dost hançeri ardımızda
Acısı çoktan geçti de belki
Silindi kahpeliğin şimdi izi
Yazgıları değişecek insanlığın
O gün geliyor
Ölecek bu gün yaşayanların çoğu
Yeni savaşlara gebe dün gibi Ortadoğu
Bir hilal bir ay kalacak
Kendini bilirsen ancak
Erdinç AYDIN, 15.02.2009/ Ankara
erdinc.aydin@politikadergisi.com
Yorumlar
Savaş Çocuğu
...
Sırayla ölüyor
Canı tatlıların sırasını tutanlar!
Irak diyarlardan fışkırırken kan kokulu cevher
Kadere çapraz çizikler atıyor çocuklar...
Ve bir gün
Kıpkızıl doğarken ay
Ve başak sarısı ekinler gibi yanarken umutlar
Yazgılar da evriliyor sanki
ve sanki
Şafağa en yakın andaki zifiri yaşıyor
boş kovanlardan oyuncak yapan çocuklar...
(Savaş Çocuğu II- Sevda Eğer)
:)
Unutmadan! Güzel şiir. acı ama güzel.
acı gercek
Evet belkıde hıc olmaması gereken sey cocukların göz yaşları...Ama bu unutulmaz bir gerçektir o cocuklar bunların hiçbirini hakketmiyo.sadece onlar diil hiç bir cocuk bunları haketmiyo mermi kovanlarından oyuncak yapıp oynamak .......