Silivri Fiyaskosundan Çıkarmamız Gereken Dersler

Neredeyse çoğunluğumuz, Nutuk'u okumuş ve Kurtuluş Savaşımızın nasıl başladığını ve binbir güçlükle zaferle sonuçlandığını öğrenmiştir.
Açıkça ilan edilene kadar,büyük bir gizlilik içinde haberleşmeler,örgütlenmeler yapılmış; gizli toplantılarla önemli kararlar alınmıştı.

Gerekli gücü,inancı, imkanlar elverdiği kadar donamını ve halkın gücünü kazandıktan sonra, bütün düşman kuvvetlerini, sefil halde mağlubiyete uğratmıştık.

Bu destanın üzerine, şimdiki durumumuza bakalım.
Her türlü iletişim ve teknik donanımı sağlayabiliyoruz.
Güncel bilgiler, duyurular paylaşabiliyoruz.
Her yere ulaşabiliyoruz.

Siyonizm güdümünde ve gölgesindeki işbirlikçi hükümet, seyirci ve kapalı kapılar ardında destek olan muhalefet ve işgal edilmiş yargının baştattığı, yürüttüğü ve bu hale gelmesine neden olduğu uydurma davalarım sonucunda, nasıl bu kararlar alınabildi?
Nasıl etkisiz kalabildik?
1.000.000 kişi sloganıyla, ulaşım/iletişim bilgileri, yazılı ve görsel duyurularla ilan edilmesine rağmen, nasıl bu kadar az ve etkili olabildik?
Çıkan kararlar sonrasında, yeterli desteği bulamayan Vatan Severlerimize, yol kapatıp protesto etmekten başka seçenek bırakılmadı.

Kurtuluş Savaşımızdaki imkansızlıklara ve dahili/harici düşmanların gölgesi ve istihbaratı altındayken, en ufak bir kıvılcımın öldürülme nedeni olduğu halde, en hassas iletişim aracı olan Telgraflarla nasıl başarabildik de, şimdiki kıyaslanamayacak zenginlikte iletişim ağına rağmen etkisiz kalabildik ve bu kararların alınmasını engelleyemedik?

Öfke kontrolünün olmaması, bilgi kirliliği, çok seslilik olabilir mi acaba?

Mustafa Kemal, Vahdedin ile son görüşmesinde ''Kurtuluş Savaşını başlatıp, arkanda durup top mermilerini sarayına çeviren tüm donanmalar ile birlikte, bütün düşman kuvvetleri kovalayıp denize dökeceğim/mağlup edeceğim. Hilafeti kaldıracağım. Sende yurt dışına kaçmak zorunda kalacaksın.''
demedi.

Pekiyi biz neden '' Silivri yıkılacak. Tuksaklarımızı alacağız. Şu saatte şu kadar kişi toplanacağız. Otobüslerimiz şu noktalardan kalkacak. Amacımız bu. Planımız şu.'' diye açıkça duyurular yaparak, istihbarat çalışmalarına bile zahmet vermeden kendimizi engellettik?
Orada ikiyüzbin/dörtyüzbün/altıyüzbin kişi toplanabilseydi ve gerekli sağlam duruşumuzu gösterebilseydik, bu kararlar bu kadar kolay verilebilirmiydi? Belki evet belki hayır.

Önemli olan bizim sergilediğimiz eksik, hatalı ve yanlış davranışlardır.
Uzun zamandır taksimi işgal eden f-olis ordusu orada tüm donamım ve silahlarıyla konuşlanmış olmasına rağmen, çoğunluka ayaklarına gidip istediklerini verdik. Her defasında ya bize istedikleri kadar müsade ettiler, yada istediklerinde püskürttüler. Sonuçta; tamamımız bunların istediği yere çekilmedik ve akıllıca davrandık.

Ancak çok yanlışlıklar yaptık ve yapmaya devam ediyoruz. Ve bütün bunlar, işbirlikçi hükümete ve zalim ordusuna yarıyor. Dolayısıyla da, onları kullananlara..
Nerede nasıl davranacağımızı, öfkemizi kontrol edemediğimiz, sağ duyulu ve akıllı sesleri dinlemediğimiz, toplantılardan ortak çıkması gereken ''Aklın yolu bir'' dediğimiz kararları alamadığımız için gerekli yerde gizli, gerekli yerlerde açıkça ve cesurca hamleler yapmayı henüz öğrenemedik.
Bu nasıl olsun ki?
Bizler, kirli siyasetçiler gibi kurnaz ve sinsi değiliz.
Bizi öldürmek isteyenlere karşı aynı şekilde saldırmıyoruz.
En büyük eksikliğimiz, öfkemizin bizi ele geçirmesine izin veriyor ve çok seslilikten doğru kararları alamıyoruz.
Yapmamız gereken, Kurtuluş Savaşını örnek almak.
Kuvayı Milliye'nin nasıl oluştuğunu, mücadeleye nasıl başlayıp zafer elde ederek bitirdiğini Okumak ve uygulamak...

İrfan DEĞİRMENCİ

iletisim@politikadergisi.com