PKK ile Müzakere mi Mücadele mi?

Habur’dan, Oslo’dan sonra döndük dolaştık, İmralı’ya tekrar müzakere masasına…

PKK ile müzakere iddiaları için, ‘PKK gibi bir örgütle görüşmek namussuzluktur, ahlaksızlıktır.’

 ‘PKK ile ne bugün ne de hiçbir zaman görüşmeyeceğiz’ diyen bir Başbakan ve Başbakan Yardımcısı  olsa da vatandaşımızın umrunda mı dünya!

AKP’lilerin ve müzakere taraftarlarının gerekçesi ve mazereti şu: ‘30 yıldır silahlar konuşuyor, terör bitmedi. Terörle mücadele ediyoruz da sonuç ne oldu?’ gibi safsata sözler. Ya daha önce söylenen sözler ne olacak? Tabi, bu sözleri yalatacak bir muhalefet olmayınca böyle kıvırması da çok kolay oluyor!

Hepimiz biliyoruz ki, ne AKP öncesinde ne de AKP döneminde çok kısa dönemler dışında terör örgütü ile kararlı ve istikrarlı bir şekilde mücadele edilmemiştir. Nereden mi biliyoruz? Dağların göstermelik bombalanması, yarıda bıraktırılan operasyonlar, dış bağlantılarının, para kaynaklarının üzerine gidilmemesi, kaçakçılık kaynaklarının kurutulmaması. Bu manzara 30 yıldır bu şekilde. Örgütün içeride ki işbirlikçileri ve vatan hainleri de cabası!

Ya AKP nasıl mücadele etti? 2002’den itibaren her yıl katlanarak artan şehit sayısıyla. Habur’da teröristlerin ayağına kırmızı halılar sererek. Türk Mahkemelerini ayaklarına kadar götürerek. Rahatsız olmasınlar diye Türk bayraklarını ve Atatürk posterini indirterek.

Darbelerle mücadele ederken ‘Meclis'e silah doğrultanlarla hesaplaşmayalım mı’ deyip, devletin bütünlüğüne, vatandaşın canına, kanına silah doğrultanlarla müzakere ederek.

Abdullah Öcalan’a 1982’de PKK’nın Kuzey Irak’a yerleşmesine izin veren ‘Bundan sonra benim sırtım yere gelmez’ sözlerini söyleten Barzani ile türküler söyleyerek.

Ülkemiz ve bölgemiz için PYD tehlikeli deyip, onu destekleyen, askerlerini eğiten Barzani’ye
kak(ağabey) diyerek…

Bu Barzani’yi kongrelerine davet edip konuşturarak.

Kerkük Türkmenlerinden Kerkük’ün bir Kürt şehri olduğuna itiraz etmemelerini isteyerek.

Kuzey Irak’a Kürdistan diyerek, Kürt Bölgesi ile ticari anlaşmalar yaparak, Irak’tan ayırmaya çalışarak.

‘Ne mutlu Türküm diyene’ yazılarını silerek,

Terörle mücadele için alınan termal kameraların alımında bile yolsuzluklar yaparak.

Her kışa girerken PKK’nın ateşkes ilanlarına kanarak.

Ve şimdi de yine bir kışa girerken müzakere ediyormuş gibi silahları susturma taktikleri..

Bugün ne Abdullah Öcalan’ın talepleri gizlidir ne de dağdaki PKK’nın amaçları. Sadece şu meşhur TESEV’in Dağdan İniş raporunu okumak bile yeterli bunları bilmek için:

-PKK terör örgütü, mensupları terörist olarak tanınmamalı, bu durum Kürt İsyanı olarak tanınmalı.

-PKK ayrılıkçı hedefini terk etmiş, talebi özerk bir Kürdistan’dır.

-PKK’lılar pişmanlık şeklinde değil, siyasi yaşama katılma şartıyla dağdan indirilmelidir. Af ilan edilmelidir.

-KCK davası düşürülmelidir.

-TSK operasyonları durdurmalıdır.

-Anayasada vatandaşlık tanımı yeniden yapılmalıdır.

-Abdullah Öcalan’ın tutsaklık şartları yeniden düzenlenmelidir.

Bunlar zaten yıllardır PKK’nın ve BDP’lilerin dile getirdikleri talepler. Uzun vadeli hayalleri de İran, Irak, Suriye ve Türkiye parçalarının birleştirilmesinden oluşturulacak bir Kürt Devleti. Bunu bilmeyen, duymayan kaldıysa bu coğrafyada unuttukları bir şeyi hatırlatalım:

"Yüzyıllardan beri Türkiye'yi idare edenler çok şeyler düşünmüşlerdir, fakat yalnız bir şeyi düşünmemişlerdir; Türkiye'yi. Bu düşüncesizlik yüzünden Türk vatanının, Türk milletinin uğradığı zararları ancak bir şekilde karşılayabiliriz: O da artık Türkiye'de Türkiye'den başka bir şey düşünmemek. Ancak bu düşünceyle hareket ederek her türlü selamet ve mutluluk hedeflerine ulaşabiliriz."

Mustafa Kemal Atatürk-1924

(Atatürk'ün Söylev ve Demeçleri, Cilt:II)

Oğuz Kemal ÖZKAN

oguzkemal.ozkan@politikadergisi.com [2]