Ba(*)baya mektup;
“Baba, düşünsem ben de; senin yanına koyarlar mı beni de?”
Ben oğlum ile tiyatroya, sinemaya, parka gittim.
Ba(*)bayla evladı gidemiyor…
Ben oğlum ile oturdum “öylesine”
Ba(*)bayla evladı oturamıyor…
Ben bir gece rüyamda gördüm; ürktüm koştum yanına, (Derin bir oh çektim sonra.)
“duydum nefesini” evladımın! En zor anlarından biridir bu babaların…
O Ba(*)bayla arkadaşları da rüyalar görür mü ki?
Tutukluluk bir tedbirdir tedbir olmasına elbet;
Ve acımaz “şeriatın kestiği parmak”
Ama acır yürek;
Habur da şekillenen “yol kazasının” gerillası, örgütün asli üyesi,
Elini kolunu sallaya sallaya gelip, gitti diye.
Meraktan soruyorum: Irak ile ne zaman kalktı vize?
Örgüt üyeleriyle, örgüt üyesi şüphesi olanlar arasında pek tabii fark olmalı
Ve pek tabii hukuk devletinden bahsedenlere bunu sormalı…
Oğlum çağırıyor, gitmeliyim şimdi!
Ba(*)bayı en çok babalar anlar dedim miydi?
* Alfabenin 15. harfi.
erdinc.aydin@politikadergisi.com
Yorumlar