Kürşad yere düşmüş… Kanlar içinde… Yüzlerce, binlerce Çin uğrusu kan kokusundan sarhoş olmuşçasına ellerindeki sopalarla yerdeki bedene vuruyorlar… Kürşad yere düşmüş kanlar içinde… Üzerine yağmur gibi yağan sopaları hissetmiyor… Bütün kemikleri parçalanmış… Kaburgaları ciğerine batmış… Gökyüzüne bakıyor… Ayı arıyor… Buluyor… Dolunay var… Bir an ayın üçe bölündüğünü görür gibi oluyor… Bir sopa kanla dolmuş, gözlerine iniyor…
***
Bir haftadır Doğu Türkistan’da vahşet var. Çinliler ordu ve polisin de yardımıyla, Türk avına çıkmışlar. Ölü, yaralı, tutuklu sayısı bilinmiyor… Türkiye’den ses yok… Belki de Türkiye’de Türk yok… Burada da Türk avına çıkılmış… Asker avlıyorlar; demokrasi adına… Av var: Bütün dünya Türk avlıyor.
Geçen hafta Kerkük’te bomba patladı, 458 Türk öldü; Türkiye’den ses yok. Belki de Türkiye’de Türk yok… Sokaklarda insanlar kendi halinde. Yarışma programları devam ediyor, pazarlama programları da. Nohut tüccarları memnun, nohut yiyenler de.
Mayınlar patlıyor, Türk askerleri ölüyor, yaralanıyor… Türkiye’den ses yok…Belki de Türkiye’de Türk yok… Mehmedim, Mehmetçik, Mehmetcan, Mehmetkurban, parçalanmış kolunu, bacağını arıyor… Gözlerini arıyor… Türkiye’den ses yok… Belki de Türkiye’de Türk yok… Dizi filmlerde bozuk, iğrenç aksanlı insanlar patlak gözleriyle kurşun sıkıyorlar… Kurşun Mehmedime değiyor… Bir soytarı güvercin kanadına yüklüyor barışı… Nohutçular çekirdek çitleyerek seyrediyorlar…
Bir Ermeni toprak bütünlüğünü tanımıyor. Terör ve kanla boyuyor Türkün yaşadığı her coğrafyayı… Türkiye’den ses yok… Belki de Türkiye’de Türk yok… Sınır açılsın, ticaret yapacağız diyor iğrenç aksanlı bir adam… Akşam otellerde ucuz parfüm kokusu ve loş ışıklar altında pazarlıyor mallarını…
Birkaç hain taraf olmuş Türk ordusuna saldırıyor… Türkiye’den ses yok… Belki de Türkiye’de Türk yok… Türk ordusunu, peygamber ocağını, peygamberi olmayanlar parçalamaya çalışıyor… Seyirciler kendi oğullarının çarpışıp şehit düştüğü ordunun arkasında duramıyorlar… Sırıtarak anlamsızca izliyorlar, bu adı konulmuş katliamı…
Doğu Türkistanlı ağlayarak konuşuyor… Türkçe konuşuyor… İki camimizi yakıp yıktılar Urumçi’de diyor, 500’den fazla Müslüman Türk öldürüldü diyor, 6000 Türk tutuklandı diyor… Onları idam edecekler diyor… Türkiye acilen destek olmalı diyor… Türkiye’den ses yok… Belki de Türkiye’de Türk yok… Nohutçular anlamıyorlar konuşulanları; Biri sırıtarak diğerine; Urumçi.. Urum diyor bu, Urum… Gâvurdur, gâvur… Boş ver… Boş veriyorlar… Yalnız Araplar için ağlıyor kendi kardeşine kör bakan gözleri…
Hiç kimse ağlamıyor onlara… Herkes kendi filmini seyrediyor… Tiyatro sahnesi olmuş ülke… Herkes kendi oyununu sahneliyor... Türk, diz üstü çöktürülmüş, kafası kesilmek isteniyor… Türkiye’den ses yok… Belki de Türkiye’de Türk yok… Yüreği yanıyor birilerinin… Yazmaya çalışıyor feryatlarını… Türkiye okumuyor…
***
Kürşad yere düşmüş… Kanlar içinde… Yüzlerce, binlerce Çin uğrusu kan kokusundan sarhoş olmuşçasına ellerindeki sopalarla yerdeki bedene vuruyorlar… Kürşad yere düşmüş kanlar içinde… Üzerine yağmur gibi yağan sopaları hissetmiyor… Bütün kemikleri parçalanmış… Kaburgaları ciğerine batmış… Gökyüzüne bakıyor… Ay’ı arıyor, buluyor… Dolunay var… Bir an Ay’ın üçe bölündüğünü görür gibi oluyor… Bir sopa kanla dolmuş gözlerine iniyor…
Bağlantılar:
[1] https://www.politikadergisi.com/pd-uye/editor
[2] mailto:imuraty@yahoo.com
Yorumlar
arabın eşeği حمير العرب
dağ taş heryerde , ne mutlu türküm yazardı . şimdi bundan rahatsız olanlar var . kerkükte musulda , türkmenleri çaresiz bırakanlar var . batı tırakyada zulüm gören türkleri , kaderine terkedip , görmemezlikten gelenler var. kıbrıstaki türklerin geleceğini tehlikeye sokanlar var. türkiyede ,arabın eşeğine bile değer verenler var. . ____________________MUHACİR KUBİ
Alıştırılmışlık öyküsü bizimkisi
Sayın Yıldırım,
“Kürşad öldü” yazınızı izniniz ile nohutçulara armağan ediyorum.
“Türkiye Türklerin ülkesidir ama Tür kiyede ise değişik türler yaşıyor“ diyorsunuz. Evet hem ülkemizde hem de dünya genelinde insanın mutasyona uğramış bir hali var.
Esasında daha çok bir basket maçı izleyen seyircilere benzetiyorum.
Çin’de katledilen soydaşlarımızın rakamları 10-20-200-500-1000 olarak bildirildikçe skorboardda rakamlar yerini alıyor.
Takım basket atamadıkça düşen top için (öldürülen insanlarımız) ah ah vah vah kaçırdık derken, basket üstüne basket atanlara (elinde baltalar ile Uygur Türk’lerine saldıranlara) tempo tutarak bi daha bi daha diyerek destek veriyor.
Hani düşünmüyor değilim insan görünümlü yaratık mıyız? Yoksa vicdanını, ruhunu yitirmiş yam yam mı?
Film izlerken bile insan duygulanıyor öfkeleniyor ama iş katliam, terör saldırısı veya cinayet olunca değişiyor. Rakamlar konuşuluyor yalnızca..
Ha bir insan ölmüş ha bin insan aradaki fark toplu mezar ile tekli mezar kazılması.
Meğer bu rakamlara alışmışız da haberimiz yok. Avrupa insanları kendi insanı için dünyayı ayağa kaldırırken bize gelince matematik hesabı yapıyor. E bizde buna pek itiraz etmiyoruz.
Alışkanlık, bağımlılık ile eşdeğer. Sarmış bedenleri, ruhları bir kez, kurtulmak için çaba gerek ama o da yok.
Mankurtlaştırılmışız
Türkler mankurtlaştırılmış kimliği unutturulmuş, birbiriyle habersiz hale getirilmiş , bi idrak olmuşlar . Sopa kendi başına inene kadar duyarsızlaştırılmış uyuşturulmuş. Türkler ölürse ses çıkmaz Arap ölünce yeri göğü inletiriz. Demek ki biz kendimize kıymet vermiyoruz. Azerbeycan Karabağda soykırım yapılıyor zamanın devletlisi onlar şii( Turgut Özal) biz sünniyiz martavalıyla olaya bakışını özetliyor. Yani Osmanlının bakış açısı... Zaten Osmanlı Türkleri İmparatorluğun deynekçisi yapmış o cepheden bu cepheye göndererek telef olmasına yol açmıştı. Kulluk tekrar hortladı . Atatürk Cumhuriyeti ona insan olduğunu bir millete ait olduğunu öğretti ama ne yazıkki çabuk unutturuldu. Beyin yıkayıcılar tarikatlar eliyle ve iç - dış düşmanların işbirliği sayesinde Türk milletini tekrar mankurtlaştırmayı başardılar. Kürşat Çin settini aştı ama Araplaştırma settini aşamadı Talas savaşında Arapların yanında yer alıp Çin ordusnu yendirmiştik, fakat o bizim belkide son zaferimiz oldu.