"Meli" ve "Malı" Dünyasından İnciler …

İçeriği Yazan: Faruk HAKSAL Zaman: Paz, 05/09/2010 - 19:00
Yazıcı-dostu sürümSend by emailPDF

 
İnsanlara söyleyeceğiniz bir şey bulamıyorsanız; düşünmüyorsunuz, demektir… Yarım okka ağırlığı olan bir "şey"i hissetmiyorsunuz, demektir…
Bu durumda, düşünmeyen ve hissetmeyen bir insan olarak ne yapabilirsiniz?..

Dedi-kodu…
Çekiştirme…
Kuyu kazma ve kapan kurma…

Düşünce üretmek illaki şart değil… Hiç değilse düşüncelerin içinde dolaşmalı insan…
Özgün, derinliği olan, yüksek şeyler hissetmek de koşul değil… Hiç değilse başkalarının hissettiklerinin rüzgârı ile serinlemeli ademoğlu…
 
Daha kestirmeden söylemeye çalışırsak: İnsanın hayatı, “meli ve malı”ların bileşkesinde, kendisine özgü bir çizgi izleyebil”meli!..”dir.
Meli… Ve malı!..
 
Evet… Her zaman bazı hedefleri “olmalı” insanoğlunun.

Yüksek “değer”lere olan özlemi, büyük amaçlara yönelik sadakati, katışıksız ideallere olan özlemi, inancı ve bütün bunlara ulaşabilmek için enerjisi, gücü ve sevgisi olmalı…
Evet, sevgisi!.. Ve hatta aşkı!..

 
İnsanoğlunu sevmeyen onun dertleri ile hemdert olamaz; sorunlarının çözümü için saçını süpürge edemez…
 
Halkı sevmeyen, halkın mutluluğu için yaşamını feda edemez.
İdealleri olmayan, soyut kültürel değerler için enerjisini seferber etmez; edemez!..
Başta sevgi…
Sonra yine sevgi!
 
Sonra, bilgi, okumak, öğrenmek… Bilgi için değil; bilincin mutfak malzemesi olarak bilgi!
Ve kendini geliştirmek için okumak!

Toplumsal sorumluluklarını yerine getirmek için öğrenmek…
 
İçinde yaşadığınız ortamda sizinle çapraz bağlar kuranlarla, davranışlarınızın temel nedenlerini anlama mesafesine uzak duranlarla ve giriştiğiniz her işe engel, her duruşa köstek olup ve her olumlu girişime kuşkuyla bakan insanlarla köprüleri atmadan, dostluk bağlarını inatla onarmaya çalışarak ve mutlaka [ve ısrarla] “hak bellediğiniz yolda yalnız yürümeyi göze alarak” ulaşılabilir ideallerin işaret ettiği menzillere!..
 
Ve toplumsal sorumlulukların hedeflerine…
Bu nokta çok mühim!
Karşılaşılan ilk engelde sırtını dönüp gitmek ve yenilen her golde, boynunu büküp küsmek, kitabınızda yazmamalıdır…
Golün ofsayttan atılmış olması hiç önemli değildir…
Golü göz göre göre yemiş olmanız da önemli değildir…
 
Eğer toplumsal mücadelenin gerçek bir neferi iseniz, hedefiniz gol yememek değil… Size gol atacak zihniyeti ve niyeti ortadan kaldırmak olmalıdır…
 
Kendinizi arıtmak, sözünü ettiğimiz bu zihniyeti ve niyeti arıtmak aynı kapıya çıkan iki zahiri görüntüdür…
 
Siz kendinizi eğittikçe ve geliştirdikçe göreceksiniz ki, o zihniyet ve niyeti de [kendiliğinden] arıtacak ve daha beşeri bir niteliğe doğru taşıyacaksınız…
 
Evet, “meli ve malı” dünyasından sızan inciler şimdilik bunlar…
 
İnsan geliş”meli”…
Derinleş”meli”…
Hemcinsleri ile birleş”meli”…

Ve bu deveyi mutlaka güt”meli”… Mutlaka, kesinlikle ve derhal!..
 
 

Yorumlar

Yeni yorum gönder

Bu alanın içeriği gizli tutulacak ve açıkta gösterilmeyecektir.
Doğrulama
Dikkat: Sitemize üye olan takipçiler "Doğrulama" uygulamasından muaftır.