Anlamıyorum!

“Atatürkçü” Türk Silahlı Kuvvetleri, mevcut tüm siyasal partilere eşit mesafede ve siyaset üstü / dışı bir kurumdur.

Türkiye Cumhuriyeti Anayasası ile belirlenen Cumhuriyetin temel niteliklerine gönülden bağlı olmak zorundadır.

Komünist yönetimlerin askeri veya İran rejim ordusu gibi;

İktidarda bulunan partinin amaçlarına hizmet eder bir hale getirilmek istenmesi,

İktidar partisinin söylem ve eylemleri ile mevcut rejim karşıtı oluşunu dile getirmemesinin sağlanmaya çalışılması,

Doğal bir süreç sayılabilir mi?

Türk Silahlı Kuvvetleri mevcut hiyerarşik yapı içinde başbakana bağlıdır.

Başbakan, bir hedefin ele geçirilmesini veya bir saldırının püskürtülmesini Türk Silahlı Kuvvetlerinden isteyebilir.

Başbakan, ülkenin rejimini değiştirmek, iktidarını sürekli kılmak maksadıyla Türk Silahlı Kuvvetlerinden “biat” etmesini isteyemez.

İsterse, Türk Silahlı Kuvvetleri de verilen görevi yaparsa; TSK, partinin askeri kanadını oluşturur.

Demokratik seçim ile iktidara gelen parti, demokratik seçim ile iktidarını kaybetme korkusunu; devletin kolluk kuvvetleri ve güvenlik birimlerini kendi siyasi görüşüne göre teşkilatlandırmanın mücadelesini veriyor, hakim ve savcıları atama yetkisi talep ediyorsa, bu, “sivil dikta” arzuladığının göstergesidir.

Mevcut iktidarın;

Devletin sosyal, siyasi, ekonomik ve hukuki kurumlarını yıpratarak tamamen “Siyasal İslamcı” kadrolaşmayı benimsediği, sömürü esaslarına dayalı bir düzen kurmayı amaçladığı izlenmektedir.

İktidar partisi, iktidara gelmeden önce ülkemizde;

İşsizlik sorunu ve gelecek kaygıları artmış, insanların tek yardımın Allah’tan geleceğine inancı hâkim olmuştur.

Bu ekonomik kriz atmosferinde istihdam, sosyal haklar ve yolsuzlukla mücadele sözü veren yepyeni bir oluşum olduğunu iddia eden siyasi parti seçim ile iktidara gelmiştir.

7 yıllık iktidarı süresince, yoksulluktan beslendiği tezini canlı tutarak;

Gelir dağılımındaki adaletsizliği arttırmış; yoksulluk sınırının altında yaşam mücadelesi verenlerin artması için gerekli düzenlemeleri yapmış; kredi kartı mağdurlarının sayısını arttırmak için yasal düzenlemeler getirmiş; tarım ve hayvancılık sektörünü dışa bağımlı hale getirerek para kazanamaz duruma sokmuş; aile bağlarını zayıflattığı, boşanma davalarındaki artış ile belgelenmiş; inançlı insanların inançlarını kaybetmek üzere olduğu, gelecek beklentisinin kalmadığı gayrikanunî yollardan para kazanmaktan başka şansı kalmayan halk kitlelerinin yaratıldığı adli işlemlerdeki adi suç oranlarındaki artış ile resmiyet kazanmıştır.

İnsanlar arasındaki güven ve itimadın kaybolduğu, sevgi ve saygı bağlarının kaybolduğu herkes tarafından dile getirilmeye başlamıştır.

Bugün; darbe iddialarını,

Yargıda ve yüksek öğretim kurumlarındaki kadrolaşma çalışmalarını,

Türban tartışmalarını,

Gündem dışına itersek; elimizde yoksulluk-yolsuzluk-yağmacılık gündemi kalacaktır.

Haliyle böyle bir gündem ile güne başlamak istemeyen iktidarın, yel değirmenlerine saldırarak taraftar toplamaya çalışmasını doğal karşılıyorum.

Eğitim seviyesi her geçen gün artan ülkem vatandaşlarının, Sanço rolüne soyunmasını anlayamıyorum.

3.500 terörist için açılım üstüne açılım yapanların, yatırım üstüne yatırım yapanların;

36.500 TEKEL işçisine kapılarını kapatmasını anlayamadığım gibi...

Dünya İslam Birliği söylemi ile yola çıkanların,

Laik-sosyalist İslam bloku kurma çalışmaları yapan İran’a arkalarını dönüp,

Emperyalizmin gölgesinde krallık ile yönetilen Suudi Arabistan’a, el pençe divan durmasını anlayamadığım gibi…

Serhat KUŞDOĞAN

iletisim@PolitikaDergisi.com