Öncelikle bu konu ile ilgilenen herkese her kuruma teşekkür ediyorum.Bizler bir anda öyle savunmasız,çaresiz ve kimsesiz kaldık ki Allahım bu duyguyu kimseye yaşatmasın.Düşünün bir anda bütün hayalleriniz yok oluyorya da elinizden alınıyor. Niye çünkü siz kırk yaşınızdan bir kaç gün aldınız.Suçlusunuz,yaşlısınız,YALNIZSINIZ,sizin sizi koruyan, haklarınızı savunan kimseniz yok,siz zaten bu ülkede okumadınız,bu devlette çalışmadınız,hatta siz yaşamadınızda.Eğer biz bu devlette çalışmış olsaydık biz de diğer çalışıp istafa edip, işini beğenmeyip gidip fakat sonrasında en emin yer devletmiş deyip devletin yeniden kucak açtığı yaş maş da aramadığı elemanlarından olurduk.Eğer biz bu devlette okumuş olsaydık usta öğretici olmaz öğretmen olurduk.Eğer biz bu devlette yaşıyor olsaydık bir Allahın kulu çıkarda sesimizi duyar bizi kaile alır insan yerine koyar ordan buradan okul öncesi öğretmeni aramazdı.Arkadaşlar boşuna hayal kurmayın bizi kimse duymuyor,umurlarında da değiliz.Ben artık hayal kurmuyorum.Arada eski velilerimi görüp öğrencilerimle kucaklaşıp geçmişte yaşıyorum.Bize yapılan haksızlığı unutmaya çalışıyorum.Atanan okulönceci arkadaşlardan kimseyle konuşmak istemiyorum.Çünkü kendimi itilmiş suçlu hissediyorum.Söyleyecek yazacak çok sözüm var kendimi de iyi hissetmiyorum.Arkadaşlar söyleyin hala yine hayal kurmaya devam edeyim mi? Bir gün belki yine çalışırım diye kitaplarımı malzemelerimi saklayayım mı?Arkadaşlar söyleyin ne yapayım?
Yorumlar
40 yaş mağduriyeti
Öncelikle bu konu ile ilgilenen herkese her kuruma teşekkür ediyorum.Bizler bir anda öyle savunmasız,çaresiz ve kimsesiz kaldık ki Allahım bu duyguyu kimseye yaşatmasın.Düşünün bir anda bütün hayalleriniz yok oluyorya da elinizden alınıyor. Niye çünkü siz kırk yaşınızdan bir kaç gün aldınız.Suçlusunuz,yaşlısınız,YALNIZSINIZ,sizin sizi koruyan, haklarınızı savunan kimseniz yok,siz zaten bu ülkede okumadınız,bu devlette çalışmadınız,hatta siz yaşamadınızda.Eğer biz bu devlette çalışmış olsaydık biz de diğer çalışıp istafa edip, işini beğenmeyip gidip fakat sonrasında en emin yer devletmiş deyip devletin yeniden kucak açtığı yaş maş da aramadığı elemanlarından olurduk.Eğer biz bu devlette okumuş olsaydık usta öğretici olmaz öğretmen olurduk.Eğer biz bu devlette yaşıyor olsaydık bir Allahın kulu çıkarda sesimizi duyar bizi kaile alır insan yerine koyar ordan buradan okul öncesi öğretmeni aramazdı.Arkadaşlar boşuna hayal kurmayın bizi kimse duymuyor,umurlarında da değiliz.Ben artık hayal kurmuyorum.Arada eski velilerimi görüp öğrencilerimle kucaklaşıp geçmişte yaşıyorum.Bize yapılan haksızlığı unutmaya çalışıyorum.Atanan okulönceci arkadaşlardan kimseyle konuşmak istemiyorum.Çünkü kendimi itilmiş suçlu hissediyorum.Söyleyecek yazacak çok sözüm var kendimi de iyi hissetmiyorum.Arkadaşlar söyleyin hala yine hayal kurmaya devam edeyim mi? Bir gün belki yine çalışırım diye kitaplarımı malzemelerimi saklayayım mı?Arkadaşlar söyleyin ne yapayım?