Emredersiniz Efendim…

Bir insan elli yıldır politika ile hiçbir partiye veya lidere biat etmeden ilgileniyorsa, sadece ve sadece ülkesinin ve milletinin tarafında oluyorsa bu gün yaşananlar ancak onun üzüntü ile başını öne eğmesine neden oluyor.

Misakı millinin çöpe atıldığı 1950 yılından bu yana adı politikacı olan bir sürü kuklanın bu ülkeyi efendilerinin isteği doğrultusunda soydurmalarını o kadar kanıksadık ki, günümüzde yaşanan olumsuzluklara bu anahtarı taktığımızda kapı sonuna kadar açılıyor ve gerçek kahredici alaycılığı ile bizimle dalga geçiyor.

Maalesef ülkemiz o tarihten beri kendi inisiyatifi ile asla yönetilmemiştir. İktidar yapılan kuklalar emir ve komuta zinciri içersinde kendilerine efendilerinin verdiği emirleri yerine getirmişlerdir.

Ordu, Ulusal ordu olmaktan çıkarılmış, bir NATO ordusu haline getirilmiş ikide bir politikacılar emirlere itaatsizlik gösterdiğinde haklarından gelmiş, efendilerinin emrini harfiyen yerine getirmiştir. Darbenin ardında radyodan yapılan konuşmanın ilk cümlesi “NATO ya bağlıyız” ile başlaması, “emriniz yerine getirildi efendim” demek değimlidir. Veya başka bir darbe ardından ABD nin “bizim çocuklar başardı” demecini vermesinin anlamı ne demektir?

Bu darbeler emirden çıkan hükümetleri değiştirme dışında filizlenen ulusal ruhu da yok etmek için başarı ile kullanılmıştır. Zaman geçmiş, soğuk savaş bitmiş, artık devasa ve kuvvetli bir Türk ordusuna ihtiyaç kalmamıştır. Üstelik ordu üst kademesindeki subaylar laik bir ülke olan ülkemizin ılımlı İslam ülkesi yapılmak istenmesine çok içerlemiştir. Hatta bazen bazı komutanların iktidardaki kuklaları uyardıkları bile olmuştur. İşte o yüzden ilerde kendine kaşı olacağı görülen bu ordunun efendiler tarafından budanması, amaca uygun hale getirilmesi kararlaştırılmıştır. Hatta AKP denilen partinin sırf bu amaçla kurdurulup iktidar yapıldığı bile söylenebilir.

Uzun yıllardır kullanılmak üzere yetiştirilip devlet içinde yapılandırılan cemaat de iktidara ortak edilmiş, bunlar kullanılarak ülke adım atamayacak duruma getirilmiştir. Ancak her şeyin olduğu gibi bu iktidar – cemaat ortaklığı ile oynatılan oyunun da sonu gelmiştir. Zira artık seyirci için yeni oyun tezgâhlamanın zamanıdır. Kuklalar çöpe atılacak yerine yenileri sahneye konacaktır. Başbakanın aşırı agresifliğinin asıl nedeni bunu bilmesinden kaynaklanıyor olabilir. Dikkat edilirse o da hücumlarında söylenebilecek en ağır sözleri söylüyor. “vatan hainliği”. Gerçi bunların içinde vatan sevgisi diye bir şeyin olduğunu varsaymak biraz fazla saflık olur ama yinede bundan ileri bir söz yoktur. Yani başbakan da son sözlerini söylemektedir.

Ordu budanarak “asker vesayeti” kaldırılmış, kuklalar da bunu sevinçle kullanmışlardır. Peki, asker vesayeti kaldırılınca vesayet bitti mi? Ne gezer. Bu gün ortaya konan bir görüşten yarın birilerinin kulak çelmesi ile çark edilmesi ortaya trajikomik, bağımsız bir ülke yöneticisinin asla düşmeyeceği durumlar çıkarmıştır. Ancak kuklacı kuklaların pişkinlikte sınır tanımamasını istiyor ki, bir şey olmamış gibi oyuna devam ediyorlar.

Görülen o ki, bu iktidar tarafından zindana tıkılan ne kadar insan varsa hepsi yine bu iktidara serbest bıraktırılacaktır. Bu şekilde kendi itibarları yok olacak, bir daha o koltukları göremeyecekler, insan içine çıkamayacaklardır. Efendilerinin taktiği budur. İsrail ile en kalıcı anlaşmaları en büyük düşmanı rahmetli Erbakan’a yaptırmamışlar mıydı?

Eğer seyirci hala seyretmeye istekli ise bu kuklalara oynatmak istedikleri birkaç oyun daha var. Bunların başında Kürtlere özerklik tanımak. Zaten fiilen bu verildi ama kâğıt üzerinde tescil etmek lazım. Yeni anayasa işini bu kuklalar beceremedi. Artık yeni kuklalar onu da tamamlar.

Dikkat ediniz. Kendilerine dokunan hâkim ve savcıları yok etmek için kanun hazırladılar. Muhalefetin yoğun çabasına, kavga dövüşe rağmen AKP bir virgülüne bile dokundurtmadı. Tam bu ara başbakan Brüksel’e gitti, geldi. Kanunun esas bölümlerinin dondurulduğunu söyledi. Ne oldu dersiniz?

Cem Osman TAMTÜRK

cem.tamturk@politikadergisi.com